Karin van der Woerd-Voogt is al jaren betrokken bij New Wine en is als coördinator Kinderwerk nu al bezig met de voorbereidingen om deze zomer weer een feest te maken voor de kinderen op de Zomerconferentie.
‘Wat mij er toe bracht om me aan te melden als Kinderwerker? Nu, dan moeten we een heel eind terug in de tijd: 2007. In dit jaar werd de conferentie voor het eerst gehouden op het terrein van Walibi. Enthousiast geworden door mijn zus die New Wine kende vanuit Houten gingen wij als gezin: vader, moeder, zoon (13), dochter (10), dochter (8) naar de zomerconferentie. Het was weertechnisch een vreselijk jaar. Het water wat er rijkelijk vloeide liep onder onze tent door de greppel in. Resultaat: kinderen met alleen nog maar modder kleren en natte sokken en zelfs modder op de bedden. Maar ondanks dat hadden de kinderen de tijd van hun leven en zelfs de puberende zoon die bij Next meedeed, was enthousiast.
Ondanks de modder en de regen hadden de kinderen de tijd van hun leven
Het jaar erna verhuisden we naar de andere kant van het land. Om budgettaire redenen meldden we onszelf aan als medewerker, omdat we zo toch naar de zomerconferentie konden gaan.
Kinderwerk lag voor de hand, omdat ik toen als juf werkzaam was. We waren nog maar net verhuisd, nog lang niet alle dozen uitgepakt, gordijnen nog niet voor elkaar… toen de teamleider van het kinderwerk mij belde (het was juni!!) of ik misschien tentleider wilde worden bij een van de kindertenten. Direct maar tentleider terwijl ik nog niet eerder medewerker was geweest? Kon ik dat wel? Wat houdt het eigenlijk in? Ze haalde mij over en wuifde al mijn bezwaren weg. Gelukkig was het tentteam al heel ver met de voorbereidingen en kwam ik in een gespreid bedje.
Wat heb ik dit als heerlijke oefenplek mogen ervaren. Met vallen en opstaan doen waartoe God je geroepen hebt. Die gaven inzetten en uitproberen die op andere plekken weer zo nodig zijn.
Zo heb ik menig kind (waaronder ook mijn dochter) op zien groeien in de New Wine-familie. En zien oefenen in de gekregen gaven. Zo gaaf om te zien hoe die (geloofs)ontwikkeling plaatsvindt’.
De jaren daarna was ik eigenlijk niet meer weg te slaan bij het kinderterrein en werd ik uiteindelijk teamleider van De Vesting.
Ook dat is wel een mooi verhaal om bij stil te staan. De jaren die volgden namelijk waren heel pittige jaren. In privésfeer was het heftig wat uiteindelijk geleid heeft tot een scheiding. Ik voelde mij bij mijn New Wine-familie thuis en kon daar zijn wie ik was. Toen ik gevraagd werd om Erica als teamleider op te volgen was ik inmiddels alleengaand en mijn kinderen (bijna)volwassen.
Het teamleiderschap bij de Vesting is iets wat je gelukkig niet alleen hoeft te doen. De verantwoordelijkheid over zo’n 1500 kids en 250 medewerkers is een heel grote en dan is het fijn om dat niet alleen te doen. Samen met de logistieke teamleider gingen wij aan het werk. Ergens in maart kwam hij echter met de mededeling dat hij een andere baan had en onmogelijk vrij kon krijgen in de opbouwweek en in de week van de zomerconferentie.
Ik moet je misschien echt waarschuwen voor de kracht van het gebed!
Ik was echt de wanhoop nabij. Moest ik het nu allemaal alleen doen dan? Ik heb echt gebeden en gesmeekt voor een oplossing. In die tijd hadden we ook maandelijks bij de eventmanager thuis een gebedsavond waarbij alle teamleiders uitgenodigd werden. We bemoedigden elkaar en gingen bidden voor en met elkaar. Voor mij werd er heel intensief gebeden. Immers er was een teamleidersplek vacant. Ik moet je misschien echt waarschuwen voor de kracht van het gebed! Er werd heel letterlijk gezegd: “dat de juiste mensen op de juiste plek in de organisatie aan het werk gaan.” Ik heb het geweten: een paar weken later meldde een EHBO-er zich bij mij via facebook. De oudgedienden kennen dit verhaal al: samengevat is die EHBO-er van toen nu mijn huidige echtgenoot. God is groot en doet grote dingen met mensen op ongekende en onverwachte manieren’.
